Տե՛ր, բազմացավ անօրենությունն ինձ վրա աղի կամ կապարի բեռի պես. բազում է ախտը իմ հոգում, անզգույշ եմ մարմնի մեղքերում և լցված եմ զանազան չարիքներով: Բայց առավել վատթար է անզղջությունս, որ դառն է բոլոր չարիքներից:
Քանզի աղոթելիս ձանձրանում եմ ու սաղմոսելիս չեմ ըմբռնում, ծուլանում եմ երանությունը խնդրելիս և դատարկվում շնորհների երկյուղից՝ տկարանում եմ մարմնով, ու սիրտս աղե արձան է լինում, ներսումս չի ծագում անշեջ լույսը և չար օրվանից չեմ դողում սարսելով:
Սուրբ Եփրեմ ԽՈՒՐԻ